Wiersz na kwiecień 2025 r.

 

 

„Dbaj o przyrodę”

 

Kochamy naszą planetę,

Chcemy by była piękna,

Dlatego o nią dbamy.

Nie zaśmiecamy lasów,

W nich żyją zwierzęta,

To nasi przyjaciele,

Każdy z nas o tym pamięta.

Chcemy mieć czystą wodę,

W jeziorach i oceanach.

Chcemy, by słońce świeciło

Na czystym niebie dla nas.

 

Wiersz na marzec 2025 r.

,,W marcu”

Raz śnieg pada, a raz deszczyk,
na jeziorze lód już trzeszczy.
Błękit nieba lśni w kałuży,
bałwan w słońcu oczy mruży
Koniec zimy!!!
Przerwa ! Dzwonek !
To nie dzwonek. To skowronek.

 

Wiersz na luty 2025 r.

„Gdzie ten luty?”

Co się z tą pogodą stało?
W zimie wcale nie jest biało...
Gdzie ten luty, groźny, zły,
który szczerzył mrozu kły,
lecz, gdy humor dobry miał
na saneczkach z górki gnał?

I bałwanki lepił z nami,
szyby zdobił nam kwiatami
- miał pomysłów pełną głowę.

Ale na szczęście
- co najważniejsze -

 

Wiersz na styczeń 2025 r.

 

"Śnieg"

Przez styczniową nockę całą
dużo śniegu napadało.
To uciecha jest dla dzieci.
Patrzcie! Z nieba puszek leci.
Zabierzemy łyżwy, sanki,
ulepimy dwa bałwanki.
Koleżanki z kolegami
będą rzucać się śnieżkami.

 

Wiersz na grudzień 2024 r.

    

„Orszak mikołajowy”

Polem srebrzystym, polem zimowym wędruje orszak Mikołajowy

Najpierw Aniołki idą parami, niosą koszyczki.

Z czym? Z prezentami. Potem Mikołaj poważnie kroczy,

Wśród zmarszczek błyszczą niebieskie oczy.

Mikołaj także ma paczek mnóstwo, a lód na rzece świeci jak lustro.

Za Mikołajem w śnieżnej zamieci idą choinki.

Dokąd? Do dzieci!, wędruje orszak dalej i dalej…

A dzieci w domach nie śpią dziś wcale!

Wiersz na listopad 2024 r.

 

„Zdrowie”

Każdy Ci to powie,

jak ważne jest zdrowie.

 Trzeba o nie dbać,

musisz co noc smacznie spać,

chodzić w kaloszach po burzy - gdy dzień się dłuży.

 Żeby zdrowie mieć,

 trzeba tylko chcieć,

 jeść witaminy, i nie kwasić miny.

 Zdrowo się odżywiać,

zimną wodą się obmywać,

 i ćwiczyć codziennie - wtedy zdrowie będzie.

 

Wiersz na październik 2024 r.

 

 

 

Jesienny wiatr

B. Głodkowska

 

Wpadł wiatr do parku i zaszumiał:
– Taki dziś jestem zalatany!
W głowę podrapał się i westchnął,
aż pospadały z drzew kasztany.

Potem narzekał: – Tyle pracy,
a zima blisko. Co to będzie?
Zrobił na trawie trzy fikołki,
aż poturlały się żołędzie.

 Czasu mam mało – rzekł – już wokół
robi się szaro, chłodno, mgliście…
Gwizdnął na palcach, zachichotał
i strącił z drzewa wszystkie liście.

 

Wiersz na wrzesień 2024 r.

 

 

„Gdzie jesteś, jesieni?”

- Gdzie ty jesteś jesieni?

- Tu jestem…

W suchych liściach lecących z szelestem,

co na ziemię się kładą pokotem.

Z dębu strząsam dojrzałe żołędzie,

babim latem przystrajam gałęzie,

ptakom wskażę bezpieczne dróg szlaki,

jeże do snu utulę pod krzakiem.

Mgły wieczorem nad wodą rozłożę

I przed zimą odejdę za morze.